எப்படியெல்லாம் யோசிக்கிறார்கள்

‘எனக்கு இது மட்டும்தான் தெரியும். இதைத் தாண்டி என்ன வேலையைச் செய்வது?’ என்று யாராவது கேட்கும் போது பதில் சொல்லத் தெரியாது. அவரவர் தேடலைப் பொறுத்துத்தான் அமையும். சுந்தரையும் அவரது நண்பர்களையும் வெகு காலமாகத் தெரியும். மென்பொருள் துறை உட்பட ஆளாளுக்கு ஒரு வேலையில் இருக்கிறார்கள். 

எல்லோருமாகச் சேர்ந்து ஆழியாறில் நிலத்தைக் குத்தகைக்குப் பிடித்து விவசாயம் செய்தார்கள். சுழற்சி முறையில் தோட்டத்துக்குச் சென்றுவிடுவார்கள். ‘இன்னைக்கு நீ; நாளைக்கு நான்’. விடுமுறை நாட்களில் தோட்டத்தில்தான் இருப்பார்கள். வேளாண்மை ஒன்றும் அவ்வளவு சுலபமில்லை. நஷ்டம்தான். ஏதாவதொரு பிரச்சினை வந்து கொண்டேயிருக்கிறது. ஆனாலும் விடாமல் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். 

‘தொழிலைப் பழகுவோம் சார்’ என்பார்கள். எப்படி இப்படி விடாப்பிடியாகச் செய்கிறார்கள் என்று ஆச்சரியமாக இருக்கும்.

சில மாதங்களுக்கு முன்பாகப் பேசிய போது ‘அப்படியே ஒரு டீக்கடை ஆரம்பிக்கலாம்ன்னு இருக்கோம்’ என்றார் சுந்தர்.  சுந்தர் தொடர்ச்சியாக நிசப்தம் வாசிக்கிறவர்.

‘டீக்கடையா?’ என்றேன். 

‘ஆமா சார்..கொஞ்சம் வித்தியாசமா’ என்று பதில் சொன்னார். அதற்கு மேல் கேட்டுக் கொள்ளவில்லை. டீக்கடையில் எப்படி வித்தியாசம் காட்ட முடியும் என்று குழப்பமாக இருந்தாலும் கமுக்கமாக இருந்து கொண்டேன்.

எப்பொழுதாவது பேசுவார். ‘கடை எப்போ ஆரம்பிக்கப் போறீங்க?’ என்றால் ‘டீக்கடைக்கு சைட் டெவலப் பண்ணிட்டு இருக்கோம்’ என்பார். தலையில் ஓங்கி அடித்தது போல இருக்கும். ‘டீக்கடைக்கு எதுக்குய்யா சைட்?’ என்று தோன்றுமா தோன்றாதா? ஒருவேளை நம்மைக் கலாய்க்கிறார்களோ என்று கூடச் சந்தேகப்பட்டிருக்கிறேன். 

வாயை வைத்துக் கொண்டு சும்மாயிராமல் ‘மாஸ்டர் கேரளாவுல இருந்தா?’ என்று கேட்டுவிட்டேன். எதார்த்தமாகத்தான் கேட்டேன். கோயமுத்தூரிலிருந்து எட்டிப் பிடித்தால் பாலக்காடு. அங்கேயிருந்து காவி வேஷ்டியை மடித்துக் கட்டிய ஒரு சேட்டனை டீ மாஸ்டராக நியமித்து இருப்பார்கள் என்ற எதிர்பார்ப்பில் கேட்ட கேள்வி அது.

‘உங்களுக்கு எங்க கடையைப் பற்றித் தெரியல’ என்று சொன்னார். ‘தெரிஞ்சா ஏய்யா இவ்வளவு கேள்வி கேட்கப் போகிறேன்’ என்று நினைத்துக் கொண்டேன். அதன் பிறகு சில நாட்கள் கழித்து ஒரு சலனப்படத்துக்கான இணைப்பைப் பார்த்தேன். கடை உருவாவது குறித்தான படம் அது. அமர்க்களப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

Container Coffee shop. கப்பலில் சரக்கு அனுப்பப் பயன்படுத்தும் ஒரு கண்டெய்னரைப் பிடித்து விலைக்கு வாங்கி அதனுள்ளே அலங்காரப்படுத்தி அதை டீக்கடையாக மாற்றியிருக்கிறார்கள். இனியும் டீக்கடை என்று சொல்லக் கூடாது. Cafe. 

எப்படியெல்லாம் யோசிக்கிறார்கள்!

மென்பொருள் நிறுவனங்கள் பெருகிக் கிடக்கும் கோவை சரவணம்பட்டியில் ஆரம்பிக்கிறார்கள். யுவ யுவதிகள் நிறைந்த இடம். கேப்புசீனோவும் எக்ஸ்ப்ரெஸ்ஸோவும் விற்றுத் தீரக் கூடிய இடம்தான். வாழ்த்துக்கள்.

நேற்று சுந்தர் அழைத்தார். ‘இந்த வாரம் ஊருக்கு வர்றீங்க இல்ல சார்?’ என்றார்.

சனிக்கிழமை மாலையில் திருப்பூர் புத்தகக் கண்காட்சிக்குச் செல்வதாகத் திட்டம் வைத்திருக்கிறேன். ‘ஞாயிற்றுக்கிழமை எங்க கடையை நீங்கதான் திறந்து வைக்கணும்’ என்றார். அழைப்பிதழும் அடித்துவிட்டார்கள்.

ஆறு இளைஞர்களின் கனவுத் திட்டம் இது. தினசரி ஓட்டங்களிலேயே சிக்கியிருக்கும் பெருங்கூட்டத்தில் வித்தியாசமாகச் சிந்திக்கக் கூடிய விதிவிலக்கான இளைஞர்களில் ஒரு குழு இது. வெற்றியடையட்டும். இத்தகைய இளைஞர்களின் வெற்றிதான் ‘எனக்கு இந்த வேலையைத் தவிர ஒண்ணும் தெரியாதே’ என்று பயப்படுகிற லட்சக்கணக்கானவர்களுக்கான தூண்டுகோலாக இருக்கும். ‘இது மட்டும்தான் வேலையா? கொஞ்சம் மண்டையைத் திறந்து யோசித்தால் ஏதாவது சிக்கிவிடும்’ என்கிற மனநிலையை உருவாக்கும்.

கறிவேப்பிலையைத் தூக்கி வீசுவது போல பணியிடங்களிலிருந்து பிடுங்கி வீசப்படுகிற காலத்தில் இத்தகைய மனநிலை கொண்ட இளைஞர்கள்தான் சமூகத்தின் சமநிலை குலையாமல் காப்பாற்றுவார்கள். மிகப்பெரிய கனவுகளோடு இளைஞர்கள் ஆரம்பிக்கவிருக்கும் ஒரு தொழிலைத் தொடங்கி வைக்கிற வயதும் அனுபவமும் எனக்கு இருப்பதாகத் தோன்றவில்லை. ஆனால் மனமார வாழ்த்தவும் அவர்களுக்காக இறைவனை இறைஞ்சவும் நிறைந்த மனமிருக்கிறது. வாழ்த்துக்கள் நண்பர்களே!

வாய்ப்பிருக்கும் நண்பர்கள் நிகழ்வுக்கு வருக. சந்திப்போம்.